Wat te eten in Livorno en omgeving
Wat zijn de gerechten die je absoluut moet proeven tijdens je vakantie aan de Toscaanse kust? Als je de specialiteiten van het binnenland, zoals Toscaanse crostini, Florentijnse biefstuk en panzanella al hebt geprobeerd, is het tijd om de delicatessen van de kust te proeven.
Dus de vangst van de dag en zeevruchten? Zeker, maar dat niet alleen. Onder de must eat in Livorno vallen enkele typische recepten op basis van vis zoals baccalĂ (stokvis) en cacciucco (moet je gegeten hebben), maar ook desserts en hartige lekkernijen. Bekijk de beste recepten van de Etruskische kust en stel je eigen menu samen!
Zeevruchten: een goed begin
Laten we beginnen met vis en zeevruchten. Zeker, als je voor een strandvakantie kiest, is dat waarschijnlijk ook om te genieten van een lekker bord gegrilde vis. Hier zijn enkele tips.
De typische vangst van de Toscaanse Archipel is gevarieerd en staat bekend als "arm", maar is in werkelijkheid erg lekker. Als de ober je vraagt welk type vis je zou willen, aarzel dan niet en vraag om palamita (bonito)!
In Suvereto wordt palamita traditioneel in olie geserveerd, met peper, laurier en chilipeper. Maar deze vis kan net zo goed worden gestoofd, gebakken of in folie in de oven worden bereid.
Om naast lekker eten ook de lokale sfeer te proeven, ga je naar de Mercato delle Vettovaglie di Livorno. Hier vind je een ruime keuze aan verse vis (op een steenworp afstand van de haven), ervaren restauranthouders en authentieke producten.
Laten we verder gaan met nog twee onvergetelijke recepten: BaccalĂ alla livornese en cacciucco: proef ze allebei en kies dan je favoriet.
De baccalĂ is sappig en rijk aan smaak en is relatief eenvoudig klaar te maken. Het recept is ontstaan in de huizen van Livorno, zoals veel van de beste Toscaanse gerechten. Het geheim is om een goede tomatensaus te bereiden door deze zacht en lang te laten koken, zodat de saus een heerlijke smaak krijgt. Vervolgens wordt de stokvis met bloem bestrooid, licht gebakken in hete olie en in de saus gelegd.
En nu de cacciucco: de koning van de keuken van Livorno. Cacciucco is een soep met vis, weekdieren en schaaldieren. Na een lange werkdag werd thuis de onverkochte vis in een pot gekookt, terwijl men elkaar de belevenissen van de dag vertelde. Men zegt dat het authentieke recept 13 vissoorten bevat, waaronder octopus en murene. In werkelijkheid wordt de vangst van de dag gebruikt, waarbij alleen rekening wordt gehouden met de verschillende bereidingstijden. En tenslotte? Geroosterd brood met veel knoflook en een goede eetlust!
Niet alleen vis: van hartige hapjes tot 'ammazzacaffè'
Cecina is een typisch Toscaans hapje dat doorgaans op straat wordt gegeten. Er is geen recept dat eenvoudiger en tegelijkertijd lekkerder is: knapperig van buiten en zacht van binnen. Volgens de verhalen is het recept ontstaan tijdens een storm op zee, waarbij meel van kikkererwten per ongeluk met zout water werd gemengd. Om de kostbare voorraden niet te verliezen, lieten de matrozen het mengsel in de zon drogen. En dat is dus cecina.
Het gerecht wordt ook wel 5 en 5 genoemd vanwege de prijs van de cecina en van het brood waarin het wordt gerold: 5 lire brood en 5 lire cecina, plus enkele aubergines in olie om het geheel wat lichter te maken.
Eindelijk, het dessert! La Schiaccia Briaca van Elba. De naam kan misleidend zijn ('schiaccia' is een soort brood in veel regio's van Italië), maar Schiaccia Briaca is een zoet gerecht met fruit en likeur (Alchermes). Uit sommige ingrediënten, zoals rozijnen en pijnboompitten, blijkt de invloed van de Saracenen op het recept.
Probeer het eens met een glas Vin Santo.
Dit menu kan het beste worden afgesloten met een 'ammazzacaffè' om al deze Toscaanse lekkernijen te verteren.
Proef bijvoorbeeld eens Ponce alla Livornese, nog een recept met een legendarische oorsprong.
Ook in dit geval speelt de kracht van de zee een hoofdrol: een schip werd aan de kust slecht binnengeloodst en de lading van rum en koffie werd gemixt. Het mengsel van rum en koffie werd verkocht en de klanten leken het resultaat zeer te waarderen. Ook nu nog wordt het geserveerd: warm met een theelepeltje suiker en een citroenschil, die oorspronkelijk diende om het glas te desinfecteren.
